Back in Canada!
Blijf op de hoogte en volg Bram
19 April 2016 | Canada, Winnipeg
So, back in Canada!
Het is goed om weer terug te zijn, al is het maar voor even. De eerste dag hier werd ik onthaald door een sneeuwstorm, en sindsdien zijn er aardig wat koude dagen geweest, maar ik hou echt van de frisse lucht.
Ik zal eerst vertellen over de laatste 1,5 week in Zuid-Afrika. Het voorlaatste weekend gingen we dan eindelijk naar het Kruger National Park, waar we lang naar hadden uitgekeken. Dit is het grootste en meest bekende safaripark in Zuid-Afrika, en het was geweldig om daar een weekend door te brengen. We zagen neushoorns, luipaarden, cheetahs, olifanten, nijlpaarden en nog veel meer. Een paar speciale momenten: we zagen twee neushoorns op elkaar afstormen, een olifant probeerde ons te intimideren door de weg te blokkeren en met zn oren te klapperen, en het was ook best wel speciaal dat een paar jongens uit onze groep in slaap vielen tijdens de safari :p
Daarna gingen we terug naar waar we het semester waren begonnen, Heronbridge Retreat Center. De week daar was heel goed voor de groep. We deden veel leuke dingen, zoals voetballen en kaarten, maar ook was er elke dag een tijd voor debrief. Ook gaven we allemaal een presentatie van wat we dit jaar hadden geleerd, wat erg goed was.
Zaterdag hadden we de eerste graduation dag, wat een aardig relaxte dag was op de universiteit. Er waren een aantal praatjes van de coördinator van het jaar, twee van onze groep en een van onze leiding gaven een praatje over hoe het jaar geweest was, en ook hadden een tijd van worship.
Zondag was veel formeler, en de ceremonie duurde ook maar 1,5 uur, waarin we worship deden, speeches werden gegeven en de certificaten werden uitgereikt. Beide dagen waren trouwens ook samen met de groep die naar Guatemala geweest was, en we kregen ook hun verhalen te horen.
En daarna was het tijd om dag te zeggen.. Dat was echt moeilijk, er werd veel gehuild, maar ook veel gelachen toen we nog een paar laatste foto's met elkaar namen en voor de laatste keer herinneringen ophaalden. Het is nog steeds aan het inzinken dat ik hen allemaal, die supergoeie vrienden die ik dit jaar heb gemaakt, voor op zn minst een jaar, en hoogstwaarschijnlijk voor nog langer dan een jaar, niet ga zien. Ik woon gewoon te ver weg eigenlijk, want hier kunnen de meesten elkaar gewoon opzoeken. Dat kost misschien een paar uur om heen te rijden, maar ze hebben tenminste een mogelijkheid.
Gelukkig ben ik nu nog niet helemaal weg! Ik zit nu nog samen met 2 anderen in een huis in Winnipeg, waar we gewoon leuke dingen doen, zoals Ticket to Ride (een bordspel) en rondlopen in het Assiniboine Park hier in Winnipeg. Het is erg fijn om nog steeds met anderen te zijn, zodat we nog steeds herinneringen kunnen ophalen en nog steeds een beetje dat Outtatown-gevoel erin houden.
Kunnen jullie bidden voor iedereen, dat ze zich niet te alleen voelen thuis en dat ze dicht bij God blijven? Ik zit nu nog bij 2 anderen en ik vind het zelfs nog super lastig om gescheiden te zijn van de rest van de groep.
Morgen (woensdag) vertrekken Aaron en ik trouwens naar zijn huis in Ontario, waar we met zn ouders heen rijden. Daar blijf ik dan tot 2 mei, en dan vlieg ik naar huis, gelukkig duurt dat nog even..
Het is goed om weer terug te zijn, al is het maar voor even. De eerste dag hier werd ik onthaald door een sneeuwstorm, en sindsdien zijn er aardig wat koude dagen geweest, maar ik hou echt van de frisse lucht.
Ik zal eerst vertellen over de laatste 1,5 week in Zuid-Afrika. Het voorlaatste weekend gingen we dan eindelijk naar het Kruger National Park, waar we lang naar hadden uitgekeken. Dit is het grootste en meest bekende safaripark in Zuid-Afrika, en het was geweldig om daar een weekend door te brengen. We zagen neushoorns, luipaarden, cheetahs, olifanten, nijlpaarden en nog veel meer. Een paar speciale momenten: we zagen twee neushoorns op elkaar afstormen, een olifant probeerde ons te intimideren door de weg te blokkeren en met zn oren te klapperen, en het was ook best wel speciaal dat een paar jongens uit onze groep in slaap vielen tijdens de safari :p
Daarna gingen we terug naar waar we het semester waren begonnen, Heronbridge Retreat Center. De week daar was heel goed voor de groep. We deden veel leuke dingen, zoals voetballen en kaarten, maar ook was er elke dag een tijd voor debrief. Ook gaven we allemaal een presentatie van wat we dit jaar hadden geleerd, wat erg goed was.
Zaterdag hadden we de eerste graduation dag, wat een aardig relaxte dag was op de universiteit. Er waren een aantal praatjes van de coördinator van het jaar, twee van onze groep en een van onze leiding gaven een praatje over hoe het jaar geweest was, en ook hadden een tijd van worship.
Zondag was veel formeler, en de ceremonie duurde ook maar 1,5 uur, waarin we worship deden, speeches werden gegeven en de certificaten werden uitgereikt. Beide dagen waren trouwens ook samen met de groep die naar Guatemala geweest was, en we kregen ook hun verhalen te horen.
En daarna was het tijd om dag te zeggen.. Dat was echt moeilijk, er werd veel gehuild, maar ook veel gelachen toen we nog een paar laatste foto's met elkaar namen en voor de laatste keer herinneringen ophaalden. Het is nog steeds aan het inzinken dat ik hen allemaal, die supergoeie vrienden die ik dit jaar heb gemaakt, voor op zn minst een jaar, en hoogstwaarschijnlijk voor nog langer dan een jaar, niet ga zien. Ik woon gewoon te ver weg eigenlijk, want hier kunnen de meesten elkaar gewoon opzoeken. Dat kost misschien een paar uur om heen te rijden, maar ze hebben tenminste een mogelijkheid.
Gelukkig ben ik nu nog niet helemaal weg! Ik zit nu nog samen met 2 anderen in een huis in Winnipeg, waar we gewoon leuke dingen doen, zoals Ticket to Ride (een bordspel) en rondlopen in het Assiniboine Park hier in Winnipeg. Het is erg fijn om nog steeds met anderen te zijn, zodat we nog steeds herinneringen kunnen ophalen en nog steeds een beetje dat Outtatown-gevoel erin houden.
Kunnen jullie bidden voor iedereen, dat ze zich niet te alleen voelen thuis en dat ze dicht bij God blijven? Ik zit nu nog bij 2 anderen en ik vind het zelfs nog super lastig om gescheiden te zijn van de rest van de groep.
Morgen (woensdag) vertrekken Aaron en ik trouwens naar zijn huis in Ontario, waar we met zn ouders heen rijden. Daar blijf ik dan tot 2 mei, en dan vlieg ik naar huis, gelukkig duurt dat nog even..
-
19 April 2016 - 23:32
Hannie:
Hoi Bram, wat weer mooie belevenissen en wat gaat de tijd snel. Nu de laatste afzetter in Canada. We kunnen ons voorstellen dat je je vrienden met wie je zoveel tijd hebt doorgebracht, mist. Nog een heel goede tijd gewenst, met Gods zegen. We bidden voor jullie. Hartelijke groeten,liefs, Hannie&Jan. -
20 April 2016 - 10:22
Bart:
Hoi Bram, fijn dat je laatst even op Schiphol was, want ik kwam toen net terug van een reis en je moeder en Hester konden mij gelijk op sleeptouw nemen naar Tollebeek, wat wel erg fijn was, want er was anders niemand geweest om mij op te halen. Bijzonder dat jullie zo'n goede band hebben ontwikkeld de laatste maanden en dat je zelf door de cursus zo gegroeid bent. Wij waren ook een keer met ons gezin in het Krugerpark en hebben er toen 1 keer overnacht. Nou, sterkte met het afscheid en tot ziens op... Urk. Bart (& Wilma) -
20 April 2016 - 21:07
Johan Tensen:
Nog een heel goede tijd toegewenst, en tot ziens!
Hartelijke groet, Johan en Tineke Tensen -
03 Mei 2016 - 07:06
Hanna:
Je bent er bijna Bram.Wat tof dat je met enkele andere toch zo je laatste periode daar zo mocht afsluiten.In Ned .zit je ook niet stil en dat helpt bij de overgang want ik hoorde dat je mee gaat werken bij het kinderwerk in mini reveilweek en daar met de familie actief bent.
Kun je misschien ook wat delen..Een hele goede tijd onderweg en nu kan ik schrijven ws gauw tot ziens in het echt.Het is een lofoffer waard naar Hem deze discipelschaptraining want niet iedereen krijgt deze kansen dat heb je ook wel gezien.En je hebt geluisterd naar Zijn roep. Go on ,Go on .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
