Thuis!
Blijf op de hoogte en volg Bram
09 December 2015 | Canada, Hope
Het is best raar om weer thuis te zijn. Alles is gelijk weer zo normaal en bekend, na 3 maanden te hebben gehad met nieuwe mensen, nieuwe ervaringen en plekken waar ik nog nooit eerder was geweest. Ik mis iedereen van onze groep ook echt. Het is misschien lastig voor te stellen om 3 maanden lang met dezelfde groep mensen samen te leven, en dan echt 24/7, maar dan raak je echt aan elkaar gehecht. En nu zit ik hier thuis, met alle anderen tussen 4000 en 9000 km weg, gelukkig is er tegenwoordig internet om in contact te blijven.
Ook is het heel raar om weer Nederlands te praten de hele tijd.. Ik heb gewoon 3 maanden non-stop Engels gepraat, nu kan ik weer een maand Nederlands praten, en dan moet ik weer 3 maanden Engels praten (en misschien een beetje Zuid-Afrikaans ;) ).
Ik zal ook nog maar even wat vertellen over wat we de afgelopen weken hebben gedaan.
Er is weer heel veel gebeurd, veel te veel om hier in te zetten, maar ik zal de hoogtepunten eruit halen.
Een van de weken zijn we naar Vancouver geweest, wat echt heel veel impact heeft gemaakt. Hier deden we een Urban Plunge, net zoals in Winnipeg, maar dit was veel intenser. Er is gewoon zoveel gebrokenheid in Vancouver, we hebben met mensen gepraat die drugs zaten te verkopen op straat, of die net uit de gevangenis kwamen, of die gewoon op straat zat te bedelen. We hebben gezien dat iemand in elkaar werd geslagen en ook dat mensen zichzelf injecteerden. Dit zijn allemaal dingen waarover ik wel eerder had gehoord, maar nog nooit had gezien en dat was best wel eye-opening voor mij om te zien. En ook door met al die mensen te praten, heb ik een veel beter beeld gekregen van wat er allemaal aan de hand is in grote steden zoals Vancouver, en eigenlijk gewoon aan de hand is op heel veel plekken in de wereld.
Ook gingen we 1 dag verschillende dingen doen in kleinere groepen, en toen heeft mijn groep 's ochtends in een gaarkeuken geholpen en 's middags op een straathoek gestaan met bordjes: 'Gratis gebed'. Beide ervaringen waren heel goed. Ik genoot echt van het werken in de gaarkeuken en ook het bidden voor mensen op straat was erg goed om te doen.
Een ander hoogtepunt was de stiltedag. Dit was een dag waarop we van 9.00 tot 18.00 met niemand mochten praten en tijd kregen om ons echt de hele dag op God te richten en ook om naar God te luisteren. De 3 dagen ervoor hadden we een spreker gehad over het onderwerp Luisteren naar God, en hij vertelde ons dat er 5 verschillende manieren waarop we God kunnen horen spreken: Door de Bijbel, in dingen die om ons heen gebeuren, door onze harten, in tijden van stilte en eenzaamheid, door andere mensen. Nou, die laatste (door andere mensen) was niet voor op de stiltedag, maar het was gewoon een heel goeie dag waarop ik God dichtbij heb ervaren en waarop hij ook tot mij heeft gesproken.
Het laatste hoogtepunt waar ik over ga vertellen is caving. Dat houdt in dat we de grond in gingen en onszelf tussen smalle openingen door moesten wringen, wat soms best wel eng was. Het eerste onderdeel dat we deden was dat we de opdracht kregen om een man te vinden die ergens zat en waar je alleen kon komen door de goeie weg te vinden natuurlijk. Uiteindelijk zaten we ergens bij een supersmalle doorgang en we vroegen ons af of we daarin moesten gaan of niet, en toen zag iemand een heel klein licht aan het eind van die gang en hoorde een zachte stem: "Hello!". Hij was de enige die dat had gezien en gehoord, en hij begon al aan zichzelf te twijfelen of hij het wel echt had gehoord en of het niet zijn eigen hoofdlamp was geweest die dat licht creëerde, dus hij wou niet dat gat in, want het was echt supersmal. Maar ik wou niet opgeven, want we waren al best wel ver en als we niet daarin gingen, moesten we helemaal terug, dus ik ging erin. Het was echt heel klein, en op een gegeven moment zat ik bijna klem, maar na een paar minuten worstelen was ik erdoor en vond ik een grotere ruimte waar de man in zat! Het gevoel van vreugde en opluchting die toen over mij heen kwam is onbeschrijfelijk.. Die man vertelde mij toen een mooie gelijkenis die ik waarschijnlijk nooit meer zal vergeten. Hij zei dat we soms moeten vertrouwen op wat we hebben gezien of gehoord van God, ook al heeft niemand dat gezien of gehoord, net zoals toen net was gebeurd met dat licht en de stem. En ook dat de weg naar God vaak lang, zwaar en smal kan zijn, maar dat de vreugde dan des te groter is als je bij God komt, en toen had ik eindelijk een idee van hoe de smalle en moeilijke weg eruit kan zien; nu heb ik daar echt een beeld bij.
Ik wil iedereen bedanken voor het gebed en de bemoedigingen die ik de afgelopen maanden heb ontvangen. Maar blijf alsjeblieft ook voor me bidden voor deze maand, dat ik weer goed kan landen en me ook goed kan voorbereiden voor de tijd in Zuid-Afrika.
Jullie horen van me!
-
09 December 2015 - 16:36
Thea:
Hoi Bram,
Fijn dat je weer gezond thuis bent om te genieten van je familie en vrienden.
Maar zal inderdaad best wennen zijn.
Tot nu toe heb ik met veel plezier je verslagen gelezen.
Ook deze, met je belevenis over de brede en de smalle weg!
Fijne maand in Nederland gewenst!
Groetjes Gerlof en Thea -
09 December 2015 - 18:04
Tineke Tensen:
Hallo Bram,
Wat een mooie verhalen zeg! Super dat je zoveel leert. Over god maar ook over jezelf in de verschillende situaties waar je voor komt te staan. Lijkt me helemaal niet verkeerd om even een maandje thuis te zijn om al het geleerde te verwerken. Geniet er van en laat je maar lekker verwennen!
groet,
Tineke (ook namens Johan) -
09 December 2015 - 21:17
Edi:
Blij dat je weer veilig thuis bent, Beet. Was t nog feest om op Schiphol naar je familie toe te kunnen rennen? :-)
Mooi die belevenis met dat caving. Dat God ook elke keer weer nieuwe manieren gebruikt om mensen dingen te leren he, gaaf!
Een hele fijne vakantie toegewenst en veel plezier!
Liefs, Edi -
10 December 2015 - 08:52
Peter En Margo:
Hoi Bram, met tranen in mijn ogen lees ik je verslag. Wat een prachtig verhaal van de gelijkenis en jouw belevenis in de smalle gangen in de rotsen en het moment dat je deze man hebt gevonden. Echt prachtig verwoord en ook ik heb daar een beeld bij gekregen. Dank je wel voor je mooie ervaringen die je met ons deelt. En we kijken uit naar de maanden die gaan volgen. Rust goed uit en be connected ook al zijn je vrienden nu kilometers ver van je verwijderd. Groetjes van Peter en Margo -
11 Januari 2016 - 00:53
Hanna:
Hoi Bram,
Wat tof dat je vanmorgen tijd had om ietsje van je ervaringen te delen in de gemeente.
Geweldige ervaringen die je hebt mogen beleven en natuurlijk een enorm effect hebben op je leven .Goeie discipelschapschool die God toen op je weg bracht hebt.
Dat. Verhaal om iemand te zoeken was best heftig om te lezen.Veel heb je overwonnen en dan dat onroerende moment v d gelijkenis.
Ook voor mij zitten er opnieuw lessen in je verslagen .Bedankt.En nu op naar je volgende avontuur met God.
Ik had je nog even willen spreken maar dat komt later wel.Zijn Sjalom.
Ik blijf aan je denken .Gr Hanna.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley